Cicchinu
‘Na Triste Storia
‘Na Triste Storia
A lu muru de l’acquaru,
all’umbra de lu chjiuppu secolare,
‘nc’era sempe nu ventarìaddru hfriscu
chi tti ricrijavi,
e li cristiani, beati, ddrassutta,
passavanu lu tìampu a chjiecchjiarijare;
si cuntavanu li hfatti de paise,
sputtìanu ogne ttantu a mmastru Cicciu,
discutìanu de li problemi comunali.
Cicchinu, bonanima, chi ffacia,
a cchiddri tiampi, lu bandìari,
stazionava ddra cu ttutti quanti l’atri,
cu la speranza
ca arrivava ‘ncunu vinditure,
e li potìa nescire ncunu sordicìaddruo.
Armenu ‘ncuna cosiceddra de mangiare.
Iddru jiettava lu bandu,
girava pe ttuttu lu paise,
strata-pe-strata e ruga-pe-rruga,
vineddra-pe-binedddra,
abbisava li gìanti
ca avìa arrivatu lu piscìaru,
ca ‘nc’era lu càminu cu li portugalli,
o lu mercante cu li stùaffi de cusire….
Cicchinu era n’uamu picciriddru,
era statu spusatu, e avìa abitatu,
cu la hfamigghjia sua, a la citateddra,
l’urtima casa duve pue era campagna
e nc’era la cava de rina de li Dìarri.
Iddru non avìa nu mistiari veru e propi e
jjia a la jornata:
‘nta la campagna,
cu li muraturi, cu li ‘mbianchini
zzappava, abbivarava, tagghjiava ligna,
ma lu chiddru chi ffacia ‘nta na simana
non era bastantepe li bisuagni de na casa e
oltre a cchissuavìa nu vizzu bruttu:
lu sabatu sira,
chiddri quattru sordi ricavati,
si li cunsumava de bivanda,
passandu de nu barra a nnapotihha
a nna cantina.
La hfamigghjia sua,
( Cicchinu era spusatu cu ffigghjiuali ),
no ssi la passava bona,
la mugghjiere, la povara Carmela,
cu ttanti fhigghjiuali de criscìre,
si dunava de hfare:
Iddra hfacia li cumandi e li servizzi
a li hfamigghi benestanti,
portava l’acqua cu lu varrile ‘ntesta
a lu barra de la Signurina,
hfacia la vucata pe ccu tenìa bisuagnu,
jjia affraschi e a lligna pe lu fhocularu.
Rudìa, Masi e Sgalera,
Coraca, Santu Nicola e Cundrìaci,
chiddri vosca-vosca si li girava tutti-tutti.
Tiraru avanti pe nnu bellu puacu,
pue hfuru costretti ad emigrare.
Ma Cicchinu no ccangiau comportamentu, e
doppu ‘ncunu mise de Piemonte,
tornau, ramingu, sulu-sulu,
de tutti abbandunatu, a lu paise….
Fhacìa na vita de stenti e dde miseria,
si tirava, quandu ‘nc’era,
‘ncuna jiornateddra de hfatiga,
‘ncunu servizzu all’occorrenza, e
ffu allora chi doppu tanta resistenza,
cìarti cumpagni, nu puacu preoccupati,
l’accattaru, pe rrigalu, a la hfera de Sambiasi
na trumbiceddra laminata gialla,
cu la quale cominciau a
jjettare lu bandu chiddri vìali-vìali….
Ma no ppotìa essere nu lavoru redditizziu,
lu paise era picciulu,
vindituri, mercanti e artigiani,
arrivavanu,già allora,cu lu cuntagucci e
Cicchinu, povaracciu,
hfacìa na vita sempe cchjiù grama.
Lu cristianu cominciau ass’abbandunare,
e n’ta puacu tiampu, complice la bevanda,
unica cumpagna affezionata, disse addio,
tristemente, a parìanti, amici e conoscenti.
Mi piacisse sapire ‘ncuna cosa de
chiddri hfigghjiuali,
Vittùara, Pìatru e Rosina,
cumpagni de jiuacu de l’impanzia,
de cui non appimu mai nuddra notizzia.
composta da Mario Dastoli
febbraio 23
Pietro il padre de Cicchinu
A sinistra era la casa de Cicchinu. Era ! Il tempo consuma se stesso. Dietro era cava de rina de li Diarri .Quando nessuno ha più cavato , son partiti subito gli infestanti e si sono appropriati della solitudine di quella casa.
Via Belvedere - Casa del Colonnello ( com'era ) - Acquerello dott. Dastoli
francesco casalinuovo - jacursoonline
----------------------------------